Trwałe dziedzictwo Dooma jest nierozerwalnie związane z metalową ścieżką dźwiękową. Ikoniczne obrazy z serii o ogniu, czaszkach i demonicznych bytach odzwierciedla estetykę zespołów takich jak Iron Maiden. Ta synergia między rozgrywką Dooma a jego muzycznym tłem ewoluowała przez trzy dekady, odzwierciedlając ewolucję podgatunków metalowych. Z thrash metalowych korzeni dźwięk Dooma przemierzył różne style, kulminując intensywność metalcore Doom: The Dark Eges .

Oryginalna Doom z 1993 roku przyciągnęła inspirację z metalowych gigantów metalowych z końca lat 80. i 90., takich jak Pantera i Alice in Chains, wyraźny wpływ słyszany w utworach takich jak „Untitled”. Ogólna ścieżka dźwiękowa zapożyczona z Thrash Metal, przywołując energię Metalliki i wąglika, doskonale uzupełniając szybką akcję gry. Wynik Bobby'ego Prince'a pozostaje ponadczasowym klasykiem, doskonale zsynchronizowanym ze kultową strzelaniem gry.

Muzyczny kierunek Dooma zmienił się wraz z wydaniem Doom 3 . Ta rata horroru przetrwania wymagała innego podejścia Sonic. Podczas gdy początkowo rozważano zaangażowanie Trent Reznor, Chris Vrenna i Clint Walsh ostatecznie skomponowali ścieżkę dźwiękową, czerpiąc inspirację z atmosferycznego i progresywnego stylu metalu. Główny motyw Doom 3rezonuje z eksperymentalnymi padami dźwiękowymiLeralus, dopasowując wolniejsze, bardziej celowe tempo gry.

Po Doom 3 seria przeszła okres wyzwań rozwojowych. Ponowne uruchomienie w 2016 r. Oznaczało jednak triumfalny powrót do formy, obejmując szybką energię oryginału. Wynik Micka Gordona dla Doom 2016 jest arcydziełem DJENT, charakteryzującym się ciężkim pod-basem i białym szumem, tworząc jednoosobowe wrażenia słuchowe. Jego sukces prawdopodobnie przewyższa oryginalną ścieżkę dźwiękową, stając się synonimem samej gry.

• Doom Eternal (2020), choć również skomponowany przez Gordona, stawiał czoła złożoności produkcyjnej, co skutkuje ścieżką dźwiękową, która, mając swój charakterystyczny styl, pochyla się bardziej w kierunku metalcore, odzwierciedlając dominujące trendy z końca 2010 roku i na początku 2020 roku. Wpływ zespołów takich jak przyniesienie horyzontu i architektów jest widoczny, szczególnie w włączaniu podziałów i elementów elektronicznych. Choć nadal jest ciężki, stanowi nieco lżejszy charakter w porównaniu do Doom 2016 *, odzwierciedlając włączenie platformów i elementów układanki.

• Doom: The Dark Eges stanowi wyjątkową okazję. Początkowa rozgrywka pokazuje wolniejsze tempo niż Eternal , podkreślając walkę w zwarciu z tarczą. Ścieżka dźwiękowa, skomponowana przez wykończenie ruchu, wydaje się czerpać zarówno z klasycznych, jak i nowoczesnych wpływów metalowych. Prezentowane utwory wskazują na intensywność sejsmiczną Znolutnego luźnego, w połączeniu z elementami thrashem przypominającymi oryginalne Doom *, tworząc ścieżkę dźwiękową, która pasuje do mieszanki brutalnej walki z bliskimi kwartalami i na dużą skalę.

Rozgrywka Dark Ages, zawierająca gigantyczne mechs i mitologiczne stworzenia, rozszerza się na formułę oryginalnej Dooma. Ta ewolucja przypomina eksperymenty w nowoczesnym metalu, zawierające elementy z wpływów elektronicznych, hip-hopu, a nawet Reggaeton. Połączenie intensywnej walki i dynamicznej ścieżki dźwiękowej obiecuje ekscytujące doświadczenie, potencjalnie ustanawiając nowy punkt odniesienia dla serii i jej akompaniament muzyczny. Oczekiwanie na Doom: The Dark Ages Pełna ścieżka dźwiękowa jest wysoka, z możliwością pojawiania się nowego kultowego wyniku metalowego.

IMGP%