De blijvende erfenis van Doom is onlosmakelijk verbonden met zijn metalen soundtrack. De iconische afbeeldingen van vuur, schedels en demonische entiteiten van de serie weerspiegelen de esthetiek van bands zoals Iron Maiden. Deze synergie tussen de gameplay van Doom en de muzikale achtergrond is gedurende drie decennia geëvolueerd, waarbij de evolutie van metal subgenres wordt weerspiegeld. Van thrash metal wortels heeft het geluid van Doom verschillende stijlen doorkruist, met als hoogtepunt de metalcore -intensiteit van DOOM: The Dark Ages .

De originele Doom uit 1993 trok inspiratie uit metalen reuzen uit de late jaren 80 en vroege jaren 90 zoals Pantera en Alice in Chains, een duidelijke invloed die wordt gehoord in sporen als 'Untitled'. De algehele soundtrack leende van Thrash Metal, die de energie van Metallica en Anthrax oproept, die de snelle actie van de game perfect aanvult. De score van Bobby Prince blijft een tijdloze klassieker, perfect gesynchroniseerd met het iconische gunplay van de game.

De muzikale richting van Doom verschoof met de release uit 2004 van Doom 3 . Deze overlevingshorror -aflevering vereiste een andere sonische aanpak. Terwijl de betrokkenheid van Trent Reznor aanvankelijk werd overwogen, componeerden Chris Vrenna en Clint Walsh uiteindelijk de soundtrack en haalden inspiratie uit de sfeervolle en progressieve metaalstijl van Tool. Doom 3's hoofdthema resoneert met de experimentele soundscapes van Tool'slateralus, en past het langzamer, meer opzettelijke tempo van de game.

In navolging Doom 3 onderging de serie een periode van ontwikkelingsuitdagingen. De reboot van 2016 markeerde echter een triomfantelijke terugkeer naar vorm en omarmde de snelle energie van het origineel. De score van Mick Gordon voor Doom 2016 is een meesterwerk van Djent, gekenmerkt door zijn zware sub-bas en witte ruis, waardoor een viscerale luisterervaring ontstaat. Het succes overtreft aantoonbaar de originele soundtrack en wordt synoniem met de game zelf.

• Doom Eternal (2020), hoewel grotendeels gecomponeerd door Gordon, werd geconfronteerd met productiecomplexiteiten, wat resulteerde in een soundtrack die, hoewel hij zijn kenmerkende stijl draagt, meer neigt naar metalcore, die de heersende trends van de late jaren 2010 en begin 2020 weerspiegelt. De invloed van bands als Bring Me the Horizon and Architects is duidelijk, met name bij de opname van verpletterende storingen en elektronische elementen. Hoewel het nog zwaar is, geeft het een iets lichter gevoel in vergelijking met Doom 2016 *, waarbij de opname van de game van platform- en puzzelelementen wordt weerspiegeld.

• DOOM: The Dark Ages biedt een unieke kans. De eerste gameplay onthult een langzamer tempo dan eeuwig , met de nadruk op gevechten van dichtbij met een schild. De soundtrack, gecomponeerd door de afwerking, lijkt te putten uit zowel klassieke als moderne metalen invloeden. De gepresenteerde nummers wijzen op de seismische intensiteit van geslagen los, gecombineerd met thrash-elementen die doen denken aan de originele doom *, waardoor een soundtrack wordt gecreëerd die overeenkomt met de mix van brutale gevechten van de game van brutale combat en grootschalige ontmoetingen.

De gameplay van de Dark Ages, met gigantische mechs en mythologische wezens, breidt de formule van de originele Doom uit. Deze evolutie loopt parallel met de experimenten in modern metaal, met elementen van elektronische, hiphop- of zelfs reggaeton-invloeden. De combinatie van intense gevechten en een dynamische soundtrack belooft een spannende ervaring, die mogelijk een nieuwe benchmark voor de serie en zijn muzikale begeleiding opzet. De anticipatie op DOOM: The Dark Ages 'Volledige soundtrack is hoog, met het potentieel voor een nieuwe iconische metalen score.