Danny Boyle’un çığır açan 28 Gün Sonra filminin izleyicileri kıyamet sonrası vizyonuyla şaşırtmasının üzerinden 23 yıl geçti ve şimdi merakla beklenen devam filmi 28 Yıl Sonra bir kez daha büyülemeye hazırlanıyor. Yönetmen Boyle ve yazar Alex Garland, zaman çizelgesi değişikliğiyle ilgilenmiyor, hayranların özlem duyduğu cesur bir yeni bölümü sunuyor.

28 Yıl Sonra, selefini tür tanımlayan bir hit yapan ham, içgüdüsel estetiği yansıtırken—şimşek hızındaki “enfekte olmuşlar” ve kaba dijital video düşünün—büyük, sinematik bir ölçekle riskleri yükseltiyor. Filmin ilk 30 dakikasını izledikten sonra, Boyle ile Öfke Virüsü evrenine yeniden dönüş hakkında konuştum.

“Bu sefer geniş ekran formatını tercih ettik,” diye paylaştı Boyle, IGN ile. “Bu, ilk filmdeki gerilimi artırıyor—hız, yoğunluk, enfekte olmuşların ham enerjisi. Geniş ekranla, her an her yerde gizlenebilirler, sizi sürekli tetikte tutar, sürekli tarama yaparsınız.”

Aaron Taylor-Johnson, Jodie Comer ve Alfie Williams’ın başrol oynadığı 28 Yıl Sonra, orijinali tanımlayan samimi karakter anlarıyla epik gösteriyi dengelemeyi hedeflerken, enfekte olmuşları tasvir etmenin ürpertici yeni yollarını tanıtıyor.

28 Gün Sonra’dan 28 Yıl Sonra’ya: Brexit’ten Esinlenen Bir Evrim

28 Gün Sonra gösterime girdiğinden beri, Boyle ve Garland, 2007 yapımı 28 Hafta Sonra’da yönetici yapımcı olarak görev yaparak ara sıra devam filmi fikirleriyle oynadılar. Boyle, British Film Institute’teki bir canlandırma gösterimine katıldığını hatırlıyor, filmin kalıcı etkisinden etkilenmiş.

“Beni vurdu: ‘Vay canına,’” diyor gülerek. “Her o kıvılcımı hissettiğimizde, Alex ve ben hikayeyi ileriye taşımanın yollarını beyin fırtınası yapardık.”

Erken konseptleri genellikle tıkanır, öngörülebilir devam filmi bölgesine saplanırdı. “Alex bir kez bir senaryo yazdı, ama çok tanıdık geldi—virüs, gölgeli bir grup tarafından silahlandırılmış,” diye açıklıyor Boyle. “Buna ikna olmadık. Sonra daha büyük bir tuval hayal etmeye başladık, virüsü küresel olarak yaymayan bir film serisi.”

Yaygın, dünyayı fetheden bir salgın yerine, Brexit gibi gerçek dünya olaylarından etkilenen daha içe dönük bir yol seçtiler. “İçe döndük, İngiltere’ye odaklandık,” diyor Boyle. “Brexit, bize izolasyon ve dayanıklılığı keşfetmek için eşsiz bir mercek verdi, ilk filmden bu yana olan değişiklikleri yansıttı.”

Hikaye, Birleşik Krallık’ı saran enfekte kaosundan korunmuş, ancak bağımsız olarak hayatta kalmak zorunda olan izole bir ada toplumuyla açılıyor.

“Bu filmler vaaz vermekle ilgili değil,” diye belirtiyor Boyle. “Ama nerede olduğumuzu, kim olduğumuzu, hem bireyler hem de toplum olarak yansıtıyorlar.”

iPhone’ları 2.76:1 Geniş Ekran Kıyametiyle Takas Etme

Orijinal 28 Gün Sonra, ham, samimi hissi için dijital videoya yaslandı, bu seçim onu diğerlerinden ayırdı. Devam filmi için Boyle ve ekibi, bu yaklaşımdan ilham alarak onu bugünün teknolojisine uyarladı.

“Orijinalin etkisini görmezden gelemezdik,” diyor Boyle. “O zamanlar, bir kıyameti yakalayan kameralar hayal etmiştik. Şimdi ise iPhone’lar—bazen aynı anda 20 tane.”

Boyle, teknik kısıtlamaları yaratıcı bir varlık olarak görüyor. “Bazı sahnelerde iPhone kullanmak gibi sınırlar koymak yeniliği tetikler,” diyor. Görüntü yönetmeni Anthony Dod Mantle ile iş birliği yaparak, Boyle, genellikle IMAX gibi epik formatlar için ayrılmış çarpıcı bir 2.76:1 geniş ekran en-boy oranı elde ediyor, izleyicileri harap olmuş Birleşik Krallık’a daldırıyor.

Prodüksiyon, oyunculara bağlanan kameralar, birden fazla iPhone için özel donanımlar, dronlar ve çeşitli lensler gibi son teknoloji teknikleri benimsedi. “Sekiz, 10, hatta 20 iPhone için donanımlarımız vardı,” diye açıklıyor Boyle. “İkinci yarıda ağzınızı açık bırakacak bir çekim var—gördüğünüzde anlayacaksınız. Canlı, şok edici ve sizi yeni bir dünyaya çekiyor.”

Bu “fakir adamın mermi zamanı” donanımı, 180 derecelik görünümler sunarak editörlerin aksiyonu dinamik bir şekilde kesmesine olanak tanır, korkunun yoğunluğunu artırır.

“Kuralları yıkmayı seviyorum,” diye ekliyor Boyle. “Bu, sizi sahnenin içine sokar—Jodie Comer ile öfke dolu anlar ya da terk edilmiş mekanlarda ürpertici karşılaşmalar.”

O “çıplak alfa”nın gizemini çözmek için beklememiz gerekecek.

Kalp Atışını Hızlandıran Aksiyonu Derin Karakter Odaklarıyla Harmanlama

Boyle ve Garland’ın The Beach’ten bu yana uzun süren iş birliği, 28 Yıl Sonra’nın vaadini besliyor. Garland’ın senaryoları, fiziksel gösteriyi zengin karakter yaylarıyla harmanlayarak sinematik normlara meydan okuyor.

“Alex cesur bir fiziksellikle yazıyor,” diyor Boyle. “Fikirleri, yönetmenleri yenilik yapmaya iter, ister o yönetsin ister, burada olduğu gibi, ben direksiyonda olayım.”

“Bu seri aksiyonla gelişiyor, ama karakterde kök salıyor,” diye devam ediyor Boyle. “Alex ikisini de mükemmel bir şekilde dengeliyor.”

Boyle, çoklu kamera donanımları gibi araçlar kullanarak dinamik hikaye anlatımıyla bunu tamamlıyor, oyuncuları tetikte tutuyor. “Bu, deneyimli oyuncuları bile sarsıyor,” diye gülüyor. “Çekimi tahmin edemezler.”

“Gerçek dünyanın kurguyla çarpıştığı hikayeleri seviyorum,” diye ekliyor. “Bu, anlatıyı destekleyen ya da bozan bir iskele—mükemmel bir karışım.”

28 Yıl Sonra’nın tam etkisi gösterime girene kadar bekleyecek, ancak Boyle hem tanıdık hem de şaşırtıcı derecede taze bir film vaat ediyor. “Beklediğiniz gibi değil,” diye dalga geçiyor. “Cesur, eşsiz ve bundan inanılmaz derecede gurur duyuyorum.”