Kiedy reżyser Hugo Martin zapowiedział, że zasada przewodnia DOOM: The Dark Ages był „stań i walka” podczas dewelopera Xbox Direct na początku tego roku, natychmiast zostałem urzeczony. Ta koncepcja wyraźnie kontrastuje z poprzednim tytułem ID Software, Doom Eternal , który kwitł w szybkim, nieustępliwym ruchu w walce. Jednak Doom Eternal wprowadził jednego wroga, który zmusił graczy do „stania i walki” - Huncwot. Ten wróg wywołał znaczącą debatę w społeczności gier, a wielu graczy nie lubi jej, podczas gdy ja osobiście uważam to za radosne. Moje zainteresowanie zagładą: ciemne wieki pogłębiły się, gdy dowiedziałem się, że jego system bojowy zależy również na reakcji na jasnozielone światła, co jest mechanikiem kluczowym dla pokonania marudera.

Zapewniamy, że mroczne wieki nie ogranicza cię do statycznego pojedynku z wrogiem tak trudnym i precyzyjnym jak maruder z wiecznego . Chociaż przedstawia Huntera Agaddona, który jest osłonięty i atakuje śmiertelną kombinację, esencja kultowych bitew Eternal jest wpleciona w tkaninę każdego spotkania w ciemnych epokach . Gra ponownie wyobraża sobie i udoskonala zasady Maraudera, stosując je do podstawowej mechaniki walki. Wynik? Każda bitwa wydaje się tak strategiczna, jak w obliczu marudera, ale bez powiązanej irytacji.

Marauder stanowi wyjątkowe wyzwanie w Doom Eternal . Zazwyczaj nawigujesz po arenie bojowej, żonglujesz mniejszymi wrogami i atakując większe zagrożenia. Wieczne jest często opisywane jako gra zarządzania, nie tylko zasobów, ale samego pola bitwy, wykorzystując prędkość, pozycjonowanie i broń do kontrolowania przepływu walki. Jednak Marauder zakłóca ten przepływ, wymagając pełnej uwagi i często spotykany w izolowanych bitwach. Kiedy pojawia się wśród innych wrogów, najlepszą strategią jest wyczyszczenie obszaru mniejszych zagrożeń przed zaangażowaniem się w bezpośrednią konfrontację.

Huncwot Dooma Eternala jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych wrogów w historii FPS. |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda

To nie znaczy, że stoisz nieruchomo w Doom Eternal - chodzi o opanowanie przestrzeni poprzez strategiczne pozycjonowanie. Zbliż się, a wybuch strzelby Maraudera jest prawie niemożliwy do uniknięcia. Pozostań za daleko, a będziesz obrzucony pociskami, choć łatwiej do uniknięcia, będziesz poza zasięgiem jego huśtawki topora. Kluczowym momentem jest wyczerpanie topora, gdy jego oczy migają jasnozielone, sygnalizując krótkie okno do ataku. Jego tarcza energii pochłania wszystkie inne ataki, więc pozycjonowanie się do wykorzystania tego momentu jest kluczowe.

Podobnie, w losie: ciemne epoki , jasnozielone sygnały są kluczowe. Oddając hołd oryginalnej zagłady , Demony uwalniają zaporę pocisków, ze specjalnymi zielonymi pociskami, które można sparować za pomocą nowej tarczy Slayera, wysyłając je z powrotem do nadawcy. Początkowo jest to manewr obrony, ale podczas odblokowania systemu run tarczy staje się istotną strategią ofensywną, oszałamiającymi wrogami z piorunem lub wyzwalając armatę ukierunkowaną na automatyczne.

Prowadzenie pola bitew Dark Ages obejmuje szereg skoncentrowanych, jeden na jednego z potężnymi demonami. Chociaż nie zależą wyłącznie na reakcjach zielonych światła dla przetrwania, opanowanie run tarczy zamienia się w potężne narzędzie. Integracja tego ze strategią bojową ujawnia wspólne DNA z bitwami Eternal 's Marauder. Musisz znaleźć optymalną odległość, ponieważ demony nie uruchamiają pocisków z bliskiej odległości, a kiedy pojawią się zielone kule, musisz odpowiednio ustawić się, aby je parować. Wymaga to szybkiego odruchu, podobnie jak czas uderzenia w huśtawkę topora Maraudera, zamieniając podróż w serię intensywnych, skoncentrowanych bitew.

Główną krytyką Maraudera było jej zakłócenie przepływu Dooma Eternal , wymagające innego podejścia niż zwykłe taktyki gry. Właśnie dlatego doceniam Maraudera-zmusza to przejście od baletu do przerwy w grze, która już przełamuje normy strzelców z perspektywy pierwszej osoby. Eternal rzuca wyzwanie graczom przemyślenia zarządzania zasobami, wyborem broni i zaangażowania walki, a maruder wyzwala nawet te nowe zasady.

Podczas gdy łowca Agaddona może najbardziej przypominać Maraudera w ciemnych wiekach , każdy demon niesie trochę przerażającego wroga Eternala . |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda

DOOM: Dark Eges odnosi się do tego, integrując różne „tańce” z jego systemem bojowym. Każdy główny typ wroga ma swój unikalny zielony pocisk lub atak w zwarciu, wymagający różnych strategii. Na przykład Mancubus uruchamia „ogrodzenia” energii z zielonymi „filarami”, które musisz uniknąć i parować, podczas gdy pochwa wysyła salwy śmiertelnych kulek, rzucając wyzwanie, aby sprinować i odchylić. Revenant, przypominający Huncwot, jest niewrażliwy, dopóki nie sparkujesz jego zielonych czaszek.

Z każdym demonem wymagającym unikalnego ruchu i reakcji, wprowadzenie nowych wrogów wydaje się płynne. Agaddon Hunter i Komodo mogą stanowić wyzwanie ze swoimi atakami w zwarciu, ale zanim się pojawią, jesteś już przyzwyczajony do dostosowania taktyki. Kontrastuje to z maruderem w Eternal , gdzie ustalone zasady gry nie przygotowały graczy na tak wyjątkowe zagrożenie.

Projekt Maraudera nie był wadliwy; To jego nieoczekiwane łamanie zasad zaskoczyło graczy. Doom: The Dark Ages przygotowuje Cię do podobnych wyzwań, czyniąc mechaniki opartej na reakcji podstawową częścią gry od samego początku. Podczas gdy ta zmiana sprawia, że ​​wyzwanie jest mniej intensywne - okno Parry jest bardziej wybaczające niż miga oka Maraudera - pozostaje podstawowa koncepcja: blokowanie rytmu z wrogiem, czekając na idealny moment i uderzanie, gdy pojawia się zielone światło. Doom: The Dark Eges reinterpretuje te pomysły, ale zapewniają je rozpoznawalne. Stoisz i walczysz.