Toen Bethesda eerder deze week de vergetelheid onthulde, was het een openbaring. De klassieker uit 2006, ooit bekend om zijn eigenzinnige aardappelgezicht en wazige landschappen met lage resolutie, is omgezet in wat misschien wel de meest visueel verbluffende inzending is in de Elder Scrolls-serie tot nu toe. Door gebruik te maken van de kracht van Unreal Engine 5 en Ray Tracing, heeft de keizerlijke stad die ik bijna twee decennia geleden verkende nu een adembenemend detailniveau. Naast de visuals heeft de game verbeteringen in gevechten, RPG -mechanica en tal van andere aspecten gezien, waardoor ik me afvroeg of het een remake moet worden genoemd in plaats van een remaster.

Het blijkt dat ik niet de enige was met deze gedachte. Veel fans, waaronder Bruce Nesmith, een senior ontwerper van het oorspronkelijke project, hebben gesuggereerd dat de term "remaster" misschien niet volledig de omvang van de revisie vastlegt. Na enkele uren met het spel te hebben doorgebracht, is het echter duidelijk dat Oblivion Remastered eruit ziet als een remake maar fundamenteel speelt als een remaster.

De upgrades gaan verder dan visuals. Gevecht is aanzienlijk verbeterd; Een langsword zwaaien voelt niet langer als een ballon. Een functionele camera van derden met een reticule is toegevoegd en alle menu's, inclusief de Quest Journal, Dialogue, Lockpicking en Persuasion Minigames, zijn vernieuwd. Het originele, vaak bekritiseerde nivelleringssysteem is vervangen door een meer logische hybride van Oblivion en Skyrim 's benaderingen, en spelers kunnen nu sprinten. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -verbeteringen is het verleidelijk om te denken dat we in remake -territorium zijn.

Het onderscheid tussen remakes en remasters kan echter troebel zijn. Er zijn geen strikte richtlijnen voor de industrie en termen worden vaak losjes gebruikt. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto -trilogie tonen bijvoorbeeld nog steeds hun PlayStation 2 -oorsprong ondanks opgehalde texturen en moderne verlichting. Omgekeerd heeft de crash Bandicoot N. Sane Trilogy , ook een remaster, voorzien van geheel nieuwe activa en ziet het er eigentijds uit. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls worden opnieuw opgebouwd, maar blijven trouw aan de originelen, terwijl Resident Evil 2 interactie opnieuw ontwerpt maar de oorspronkelijke structuur onderhoudt. Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte gaan verder, reviseren ontwerp, script en verhaal.

Traditioneel werden games herbouwd in een nieuwe motor beschouwd als remakes, terwijl remasters upgrades waren binnen de oorspronkelijke technologie. Maar deze definities evolueren. Een meer actueel begrip kan een remaster definiëren als een grafische revisie die het ontwerp van de originele game behoudt met een aantal verbeteringen van de kwaliteit van leven, terwijl een remake het spel fundamenteel opnieuw opnieuw ontwerpt. Dit zou Demon's Souls en Metal Gear Solid categoriseren: Delta als remasters, reserveren van "remake" voor games die aanvoelen als nieuwe interpretaties van oude ideeën.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de ijsberg in de veranderingen van Oblivion Remastered . Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Door deze definities toe te passen, is Oblivion Remastered toepasselijk genoemd. Ondanks zijn nieuwe activa en verbluffende Unreal Engine 5 -visuals, behoudt het de kernmechanica en het gevoel van het originele spel. Bethesda benadrukte dat ze elk deel hebben opgewaardeerd, maar de kern intact hielden, waardoor de essentie van een spel uit een vorig tijdperk werd behouden. De kenmerken van dat tijdperk zijn duidelijk: het laden van schermen achter elke deur, de verwarrende overtuiging -minigame, simplistische stadsontwerpen, ongemakkelijke NPC -interacties en gevechten die, ondanks verbeteringen, nog steeds enigszins losgemaakt aanvoelen. Zelfs de bugs en glitches, een deel van de eigenzinnige charme van het spel, blijven.

Recente games zoals Obsidian's Avowed benadrukken hoe ver game -ontwerp is gekomen, waardoor de systemen van Oblivion Remastered zich gedateerd voelen. Toch blijft de magie van de wereld van Oblivion dwingend, met zijn open velden vol mysteries en zijn ambitieuze functies zoals dynamische goblin -oorlogen en boeiende queststructuren. De focus van de game op de vrijheid van de speler voelt verfrissend aan in het meer begeleide gaminglandschap van vandaag. De gedetailleerde details en het gebrek aan moderne finesse in dialoog en systeem interconnectiviteit onderstrepen echter zijn leeftijd. Een echte remake zou deze elementen bijwerken, maar Oblivion Remastered gaat over het herbeleven van het verleden.

In de filmindustrie zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts en bemanningen, terwijl remasters bestaande films volgens moderne normen verbeteren. Oblivion Remastered is verwant aan een 4K -restauratie van een klassieke film - het duwt de visuele kwaliteit tot het uiterste, maar blijft een product van zijn tijd. Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, beschreef het toepasselijk tijdens de onthulling: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en Unreal 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van houden."

Oblivion Remastered is precies wat het beweert te zijn, en de prestaties ervan mogen niet worden onderschat. In plaats van te beweren dat het een remake is, moeten we het zien als de benchmark voor remasters van majoor AAA Studios. Dit is het niveau van zorg en passie dat in Mass Effect Legendary Edition en Grand Theft Auto had moeten gaan: de trilogie . Oblivion Remastered is een liefdeswerk dat eruit ziet als een remake maar speelt als een remaster, perfect in evenwicht brengen van eerbied voor het origineel met moderne verbeteringen.