Ridley Scott'ın Kayıp Dune: 40 yaşındaki bir senaryoyu ortaya çıkarma

Bu yıl, David Lynch'in Dune prömiyerinden bu yana kırk yıldır, o zamandan beri sadık bir kült takiben bir gişe flopu. Denis Villeneuve'nin son uyarlamasıyla tam bir tezat oluşturması, projenin tarihine, özellikle de Ridley Scott tarafından geliştirilen daha önce bilinmeyen versiyona olan ilgiyi artırdı.

T.D. Nguyen'in Coleman Luck Arşivleri içinde 133 sayfalık bir Ekim 1980 taslağını keşfetmesi sayesinde, şimdi Frank Herbert'in hantal adaptasyonundan sonra Scott tarafından görevlendirilen yukarıdan aşağıya bir yeniden yazma olan Rudy Wurlitzer'in senaryosuna erişimimiz var. İki bölümlük bir dizinin bir parçası olarak tasarlanan bu senaryo, Herbert'in destanının radikal olarak farklı bir yorumunu sunuyor.

Scott'ın vizyonu, senaryoda açıklandığı gibi, hem Lynch'in hem de Villeneuve's'tan çok farklı. Wurlitzer'in uyarlaması, kitabın özünü korurken, belirgin bir duyarlılık enjekte eder. Scott, senaryoyu "oldukça iyi iyi" olarak nitelendirdi.

Scott'ın kişisel kederi, konum anlaşmazlıkları, bütçe aşımları ve rakip projeler de dahil olmak üzere projenin ölümüne çok sayıda faktör katkıda bulundu. Bununla birlikte, Universal Yönetici Thom Mount tarafından belirtildiği gibi kilit bir faktör, senaryanın evrensel beğeni eksikliği idi. Zavallı bir sinematik uyarlama mıydı yoksa sadece çok karanlık, şiddetli ve ana akım bir sürüm için politik olarak suçlanmış mıydı? Komut dosyasının ayrıntılı bir analizi kişisel bir yargıya izin verir.

Yeniden tasarlanmış bir Paul Atreides

Scott'ın Dune , Paul'ün kaderini ön plana çıkaran kıyamet savaşını tasvir eden bir rüya dizisiyle açılıyor. Scott'ın stilinin özelliği olan senaryanın görsel açıklamaları zengin ayrıntılı ve sinematiktir. Timothée Chalamet'in tasviri yerine Paul, Lynch'in daha savunmasız tasviriyle keskin bir tezat oluşturan vahşi masumiyetini ve iddialı doğasını sergileyen 7 yaşında bir yaşında. Senaryo, eğitimini ve nihai kılıç ustalığını sergileyen ve Duncan Idaho'yu bile aşan bir flaş içeriyor.

İmparatorun ölümü ve değişen güç dinamikleri

Senaryo çok önemli bir arsa bükümü sunuyor: İmparator'un ölümü. Romandan yoksun olan bu olay, sonraki çatışma için katalizör olarak hizmet ediyor. İmparatorun cenaze töreni, mistik unsurları ile görsel olarak tutuklanıyor. Baron Harkonnen'in Arrakis'in baharat üretimini paylaşma önerisi, bu değerli kaynak üzerindeki ana kontrol temasını vurgulamaktadır. Lynch'in filmindeki birine benzeyen anahtar bir çizgi, bunun altını çiziyor: "Dune'yi kontrol eden ve baharatları kontrol edenler evreni kontrol eden."

Lonca Gezgin ve Bir Ortaçağ Arrakis

Senaryo, Scott'ın daha sonraki filmi Prometheus 'ı öngören bir baharat mutasyona uğramış yaratık olan lonca navigatörü canlı bir şekilde tasvir ediyor. Arrakis ortamı, kılıç oyununu ve feodal gümrükleri vurgulayarak yoğun bir şekilde ortaçağ. Spice madenciliğinin ekolojik etkisi, gezegenin sert gerçeklerini tasvir eden sahnelerle vurgulanır.

Şiddet ve Sosyal Yorum

Senaryo, acımasız bir bar dövüşü ve ölüm grafik tasvirleri de dahil olmak üzere şiddetli şiddete sahiptir. Aakeen'in sosyal eşitsizliği vurgulanır, nüfusun kargaşasını ve acı çekmesini sergiler ve Gillo Pontecorvo'nun Cezayir Savaşı *'na paralellikler çizer.

Çöl kaçışı ve gözden geçirilmiş bir fremen karşılaşması

Paul ve Jessica'nın çölde kaçışı yoğun ve tehlikeli. Senaryo, Fremen ile bir karşılaşma ile sonuçlanan kaza inişlerini ve sonraki yolculuklarını tasvir ediyor. Jamis ile yüzleşme Lynch'in versiyonunu yansıtır, ancak artan vahşetle. Senaryo ayrıca önceki taslaklarda bulunan tartışmalı anne-oğul ensest unsurunu da atlıyor.

Yaşam Suyu Töreni ve Yeni Bir Kraliyet Ailesi

Senaryo, şamanistik bir ritüel ve dev bir kum kurdu içeren bir Suyu Yaşam Töreni ile sonuçlanır. Jessica yeni Rahip Anne oldu ve Fremen tarafından kabul edilen Paul onları yönetmeye hazırlanıyor. Senaryo, Herbert'in bir film uyarlamasında görmek istediği anahtar bir unsur olan Paul'un yaklaşan kum kurdu yolculuğunun anlamıyla bitiyor.

Cesur ama alışılmadık bir vizyon

Scott ve Wurlitzer'in Dune , Herbert'in romanının daha karanlık, daha şiddetli ve politik olarak yüklü bir yorumunu sunar. Kaynak materyalden önemli ölçüde saptırılırken, hikayenin ekolojik, politik ve manevi yönlerini vurgular. Stüdyo onayı alamaması, alışılmadık yaklaşımına ve potansiyel olarak zorlu temalara bağlanabilir. Ancak senaryo mirası, benzersiz vizyonunda ve daha sonraki uyarlamalar üzerindeki etkisinde yatmaktadır. Kayıp sinematik olasılığa büyüleyici bir bakış, Frank Herbert'in karmaşık dünyasını ekrana getirmek için cesur ve hırslı bir girişimin kanıtı.