Call of Duty: Nostaljik bir bakış ve geleceğe bir bakış ve

Yirmi yılı aşkın bir süredir devam eden Call of Duty, topraklanmış savaştan çılgın, hızlı tempolu eyleme geçti. Bu evrim, özel topluluğu içinde önemli bir bölünmeye yol açtı. Uzun süreli hayranlar genellikle serinin köklerine dönüş: klasik haritalar, basit silah oyunu ve hile yapmalarına minimum vurgu yapmak için özlüyorlar. Tersine, daha yeni oyuncular hızlı eylemi, canlı operatör derilerini ve kapsamlı özelleştirme seçeneklerini kucaklar. Bu tartışmayı araştıralım: Call of Duty geri sarılmalı mı yoksa tam olarak olması gereken yerde mi?

Yeni dalgaya karşı nostalji

Deneyimli oyuncular sık ​​sık Modern Warfare 2 (2009) ve Black Ops 2'yi serinin zirvesi olarak belirtiyor. Beceri yüce hüküm sürdü; Abartılı yetenekler veya aşırı kozmetikler yoktu, titizlikle hazırlanmış haritalarda sadece yetenekli silah oyunu.

Bunu, fütüristik silahlarla donatılmış parlak renkli operatörlerin savaş alanına hakim olduğu bugünkü Call of Duty ile karşılaştırın. İster sevilen veya nefret edilmiş özelleştirme kalıcı bir fikstürdür. Üst düzey dişli arayanlar için, Eneba gibi platformlar oyun içi görünümünüzü geliştirmek için çok çeşitli morina derileri sunar.

Bununla birlikte, birçok yaşlı oyuncu franchise'ın askeri atıcı kimliğinden saptığını düşünüyor. Anime derileri ve gelişmiş lazer tüfekleri tarafından doldurulan neon infüzyonlu savaş alanlarını değil, geçmişin cesur, taktiksel oyununu özetliyorlar.

Hızlı tempolu eylem: bir nimet mi yoksa bane mi?

Modern görev çağrısı acımasızca hızlı tempolu. Beceri tavanı önemli ölçüde arttı, slayt-önleme, yunus dalışı ve anında yeniden yükleme gibi gelişmiş hareket teknikleri standart hale geldi.

Yeni oyuncular bu canlandırıcı tempoyu seviyorlar, ancak deneyimli oyuncular, stratejik düşünceye karşı reflekslere öncelik verdiğini iddia ediyorlar. Yaygın bir eleştiri, deneyimin daha az savaş gibi ve daha çok askeri temalı bir arcade atıcısı gibi hissetmesidir. Taktik oyun ve hesaplanan konumlandırma, büyük ölçüde mastering hareketinin en önemli olduğu çılgın, hızlı tempolu karşılaşmalar aldı.

Özelleştirme aşırı yükü?

Geçmişte, oyuncu özelleştirmesi sınırlıydı. Şimdi, oyuncular ünlülerden fütüristik robotlara kadar çeşitli karakterlerin rollerini üstlenebilirler.

Bazıları bu çeşitliliği takdir ederken, diğerleri oyunun temel kimliğini seyrelttiğini düşünüyor. Askeri bir atıcı ile Fortnite-esque cosplay etkinliğinin görünümü arasındaki kontrast geleneksel oyuncuları anlaşılır bir şekilde hayal kırıklığına uğratıyor. Bununla birlikte, özelleştirme tazelik, kendini ifade etme ve inkar edilemez derecede serin kozmetik seçenekler sunar.

Ortak zemin bulmak mı?

Soru devam ediyor: Call of Duty için sırada ne var? Nostaljiyi tamamen kucaklamalı, gösterişli unsurları kaldırmalı mı yoksa yüksek oktanlı oyun yörüngesine devam etmeli mi?

Potansiyel bir çözüm her iki yaklaşımın bir karışımında da olabilir. Gelişmiş hareket mekaniği ve abartılı kozmetiklerden yoksun özel bir klasik mod, ana oyunun gelişmesine izin verirken uzun süredir hayranları tatmin edebilir. Call of Duty'nin başarısı, aynı anda gelecek için yenilik yaparken mirasına saygı duymaya bağlı.

Geleneksel oyuncular için hala umut var. Call of Duty periyodik olarak klasik harita remasterları ve aerodinamik oyun modları aracılığıyla nostaljik başlıklar sunar. İster eski okul deneyimini ister modern kaosu tercih edin, Call of Duty'nin evrimi devam eder.

Call of Duty'nin dönüşümünü kabul ettiyseniz, bunu tarzda kucaklayın. Tercih ettiğiniz Call of Duty dönemine bakılmaksızın, Eneba gibi dijital pazarlardan operatör derileri ve demetleri ile oyun içi kişiliğinizi geliştirmeyi düşünün.