Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic Edition ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages als een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games steeds groter en beter geworden. Terwijl Marvel Super Heroes zich uitbreidde naar het bredere Marvel-universum, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel-crossover met Street Fighter, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom, en in With Marvel vs. Capcom 2, dat in elk opzicht schandalig is, Capcom blijft de lat hoger leggen. "Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics" omvat het vroege werk van de serie, en natuurlijk bevat het ook Capcom's uitstekende side-scrolling game "The Punisher". Dit is een geweldige set spellen.

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat Capcom Fighter Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas betekent dit ook dat er maar één opslagplaats is voor de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dit is al vervelend genoeg in een verzameling vechtspellen, maar hier wordt het nog erger gemaakt door de toevoeging van een side-scrolling side-scrolling game waarin je waarschijnlijk je voortgang wilt opslaan, ongeacht wat je doet tijdens de gevechten. speldingen door elkaar. Oké. Al het andere hier is wat je wilt. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele consoleversies in zaten. De PlayStation EX-versie van de team-upgame is zo anders dat het leuk zou zijn om deze hier op te nemen, terwijl de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 veel interessante extra's heeft die het tot een topkeuze maken voor thuisgamen voor één speler. . Ik zou het niet erg vinden als Capcom zijn twee Super Nintendo Marvel-games hier zou opnemen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classic Edition, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het feit dat er maar één opslagplaats is die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van Capcom en werkt geweldig op Switch.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik behoorlijk sceptisch was over de game vanaf de dag dat deze werd aangekondigd. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een schaars geklede jonge hacker genaamd Yar, had ik het gevoel dat ik per ongeluk op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet het hier uitstekend, dus ook hier doet het het uitstekend. Het ziet er goed uit en klinkt goed, speelt goed en de kaartindeling is goed genoeg. In de traditie van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het zijn best doet om het lastige probleem op te lossen van het koppelen van dit spel aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgewerkt achtergrondverhaal. Dit voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk niet dat Atari veel andere keus had dan dit soort lange passes te proberen. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar zo vaak worden "herladen". Het voelt als een game die tussen twee doelgroepen valt die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dat de juiste keuze is vergeleken met iets volledig origineels doen.

Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je over de beste games in het genre geen zorgen hoeft te maken, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game waar je een weekend lang je tanden in kunt zetten, zul je geen slechte ervaring hebben met het spelen van Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier nog een of twee keer op voort en dan lijkt alles natuurlijk.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en herinner je geen specifieke afleveringen. Ik kende Rugrats, maar ik had geen speciale warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik echt niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en het past echt bij Tommy's lichaamsbouw. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste dat indruk op mij maakte, was het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de tv-serie. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningstoetsen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Een platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Niet helemaal zoals 'Bonk', maar dat is niet beloofd.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te schakelen naar Chucky om te genieten van de ervaring dat hij vol gezondheid was. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat doen ze! Jongens, dit is een spel geïnspireerd op Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er zijn ook blokken die ik soms moet oppakken en stapelen om hogerop te komen. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de beste is in graven. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nooit is aangepast. Niet slecht, heel goed. Baasgevechten zijn ook leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een prachtige moderne versie en een 8-bits versie op NES-niveau. Het speelt hoe dan ook goed, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Mijn enige minpunt, afgezien van de besturingsproblemen, is dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is beter dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De licentie van Rugrats is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel wenste dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Zeker, een beetje kort en licht, maar de moeite waard om te spelen voor zowel platformgames als fans van Rugrats.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5